De Leiewerken zijn in 1997 begonnen met een reeks van drie ferme blunders. Er is nog steeds geen zinnig mens die vat hoe de historische vervuiling van het Koning Albertpark – de zogenaamde Vettekaai – (hier gaat het over het park zelf en niet de gelijknamige straat) aan de aandacht van de ingenieurs van de Leiewerken is kunnen ontsnappen (HN 21/10/1998: Amateurisme keldert Leiewerken).
Het Albertpark was destijds een meander van de Leie die met stortgrond werd gedempt bij een eerdere rechttrekking van de rivier begin de jaren 1900. Hoe kan het dat de Kortrijkse administratie dit aan DVW niet heeft gemeld? Korte tijd later werd in de Diksmuidekaai nog eens cyanidevervuiling aangetroffen (HN 28/05/2001: Leiewerken stopgezet bij zware cyanidevervuiling). De gevolgen voor de timing en kost van de werken waren niet min: de werken lagen ruim twee jaar stil en kostten vooraleer ze waren begonnen, al meteen bijna het dubbele van de oorspronkelijk geraamde 40 miljoen euro.
En hoe konden de ontwerpers van de Diksmuidekaai aan hun tekentafels vergeten om een drainage te voorzien? Blunder nummer twee. De oude kade was louter een houten staketsel met een bakstenen muurtje erbovenop gemetst. Het grondwater van het achterliggende gebied had vrije baan richting Leie. De nieuwe kademuur daarentegen is een ondoorlaatbare constructie van beton en metaal die tot 13 m diep is gefundeerd en tot in de kleilaag reikt (zie figuur hieronder). Een drainage om het grondwater af te voeren is de evidentie zelf: zie algemene beginselen cursus waterbouwkunde.
De derde gaffel betreft het oude rioolstelsel onder het voetbalveld. Het is niet zo maar een riool, zo zal later blijken: het is de ruggengraat van de waterhuishouding van het Guldensporencollege. Dat in juni 1998 de aansluiting van die afvoer op de Leie werd afgebroken en kelders van het college en het Albertpark vol drek liepen, kon de ingenieurs van de Leiewerken en ’t stad geenszins verontrusten. ‘We zullen wel zien,’ luidde hun devies toen, en 20 jaar later ook nog.
Van dit oude rioolstelsel met onder andere aftakkingen naar de oude feestzaal, de sporthal, een speelplaats en enkele kelders van het Koning Albertpark bestaan geen plannen. Sinds het hoofdstuk ‘De riool van De Geest’ weten we: dit betekent gegarandeerd miserie. Een miserie die ondanks rechtbankprocedures en gerechtelijke expertises 20 jaar later nog altijd niet opgelost raakt. Integendeel, het gaat van kwaad naar erger. Het grote gelijk van enkele ego’s primeert op het gezond verstand en het algemeen belang.