Wie de afgelopen 20 jaar aan de Kortrijkse Leieboorden huisde, mocht af en toe een ferme pil slikken. Maar de twee uitbaatsters van de voormalige apotheek aan de Budabrug hebben wellicht geregeld ook hun eigen voorraad mogen aanspreken om zichzelf staande te houden. Dit verhaal lijkt eerder op een aflevering uit een Italiaanse maffiareeks.
In 2004 start DVW de werken aan de Fabriekskaai: die gaan zoals gebruikelijk gepaard met afbraakwerken, inheien van damplanken, ondergelopen kelders, scheuren in de woningen en serieuze vertragingen. Ook Aquafin is er bezig: met de aanleg van de nieuwe collector tussen Gerechtshof- en Budabrug. De apotheek is er erg aan toe en moet binnenin worden gestut.
Intussen zijn we 2010 en moeten de werken aan de Budabrug, waarbij ongeveer alles fout loopt, nog beginnen. Op 17 maart ontvangen de eigenaars van de apotheek en het aanpalende pand in de Overleiestraat een brief van DVW met deze tijding:
‘Het is niet uitgesloten dat in het kader van die werken enige zijdelingse schade wordt veroorzaakt aan de omliggende woningen. In het bijzonder de woningen in de Overleiestraat met huisnummer 1 en 1A, die reeds ernstig beschadigd werden bij de collectorwerken uitgevoerd door Aquafin in 2005, lopen dat risico.’ DVW vertelt er niet bij dat zij er tegelijkertijd zelf ingrijpende werken heeft uitgevoerd.
‘DVW heeft reeds haar verzekeraar NV Axa Belgium aangesproken inzake de voorgenomen verbredingswerken. De verzekeraar is echter van oordeel dat, gelet op de reeds bestaande schade aan de voormelde woningen, de voorgenomen verbredingswerken onvermijdelijke en voorzienbaar nieuwe schade, zware schade aan die woningen zullen toebrengen. Aangezien het hier zou gaan om voorzienbare schade, acht de verzekeraar het risico van de verbredingswerken onverzekerbaar en weigert hij dekking.’
We kunnen niet anders dan toegeven: dit ambtenarees proza van onze vrienden van DVW is om duimen en vingers van af te likken.
Tijdens de werken kan de veiligheid niet worden gegarandeerd en de damplanken voor de bouwput zullen tot tegen de dorpel van de apotheek worden ingeheid. Er zit de apothekeressen Dierick en Verleyen niks anders op dan tijdelijk te verhuizen iets verderop in de Overleiestraat. Maar de vestigingswet is streng: een apotheek moet binnen een straal van 100 m van de oorspronkelijke locatie blijven en moet binnen de drie jaar terugkeren.
HLN van 01/10/2010: ‘Apotheek Dierick en Verleyen in de Kortrijkse Overleiewijk vreest door de geplande Leiewerken aan de Budabrug 900.000 euro schade. De apotheek kan zich niet vinden in de door DVW voorgestelde schadevergoeding van 40.000 euro. De vennootschap vraagt de kortgedingrechter zowel een bouwtechnische expert als een bedrijfsrevisor aan te stellen die de omvang van de schade door de geplande werken kan begroten. Door de bouw van de nieuwe Budabrug is de apotheek tijdelijk naar een ander pand in de Overleiestraat 19 verhuisd.’
De communicatie van DVW scheert opnieuw ongeziene toppen in de krant: DVW vindt de claim van 900.000 euro overdreven en verzet zich tegen de aanstelling van een bedrijfsrevisor. ‘Voorbarig en niet hoogdringend’, klinkt het. ‘De economische schade kan na de werken perfect vastgesteld worden. Bovendien is het helemaal niet zeker dat er grote schade zal veroorzaakt worden. Omdat de apotheek tijdens collectorwerken van Aquafin in 2005 al verzakte, is de kans wel groter dat de bestaande barsten groter worden. Met die bestaande toestand zal de bouwtechnische expert toch rekening moeten houden.’
Het lukt die mannen van de Leiewerken nooit om een brug tijdig afgewerkt te krijgen. Daar hoef je geen Nostradamus voor te zijn. Na drie jaar moet de gedelocaliseerde apotheek op 1 september 2013 dus onherroepelijk dicht: de bedrijfsschade is enorm. 37 jaar lang hebben beide dames op Overleie hun zaak uitgebaat. In HN van 13/09/2013: ‘Een ongeziene situatie’, zegt Toon Calus van de West-Vlaamse apothekersvereniging. Calus kent het dossier heel goed. ‘Er is geen wettelijke regeling voor dit soort gevallen, want dit is wellicht een primeur voor ons land. De wet voorziet in niets.’
Onteigeningen van apotheken zijn omwille van economische redenen en de strenge vestigingswet niet van de poes. Daarom heeft DVW voor een langzaam verrottingsproces gekozen. De oorspronkelijke apotheek valt dus ook niet meer te redden. Eind juni 2013 gaat het hoekpand tegen de vlakte.
Naar verluidt komt DVW met een financieel voorstel, al wordt het nergens bevestigd: het equivalent van de waarde van een leegstaand handelspand. Over het kortgeding of een procedure ten gronde lezen we later in de pers niks meer. Dit is wellicht de reden: enkele jaren eerder hebben de apothekeressen een minnelijk voorstel van Aquafin voor de gebouwschade ondertekend. En dat weten ze bij DVW natuurlijk… Case closed.
Intussen krijgen we nog steeds telefoons van verzekeringsmakelaars met vragen over schadegevallen in die buurt van de Overleiestraat en de Diksmuidekaai.