Na overleg met hun experts stelt begin 2007 een 30-tal schadelijders het aannemersconsortium NV TV Leiedoortocht in gebreke. De TV – hier de afkorting voor Tijdelijke Vereniging – heeft met verzekeraar Axa de polis voor de Kortrijkse Leiewerken afgesloten. Kort na de opening van de Budabrug in 2015 werd de TV ontbonden, terwijl in die omgeving nog heel wat eigenaars met nieuwe schade werden geconfronteerd.
Dan is het wachten, tot in augustus 2007 ruim de helft (17 van de 30) van diegenen die hun schade aan de aannemers hebben gemeld, een antwoord ontvangt: klassieke verdeel-en-heerstruc. Van die 17 zijn er dan nog een stuk of 5 die van DVW het bericht krijgen dat ze maar tot het einde van de Leiewerken moeten wachten om hun schade aan te geven.
Lekstok
We hadden op voorhand tijdens een infovergadering duidelijk afgesproken: we zouden eventuele minnelijke voorstellen van de tegenpartijen volgens het boekje eerst met onze technische en juridische adviseurs bekijken. Want eenmaal je een schikking ondertekent, is elke verdere discussie over de schade afgesloten: er is geen weg terug.
In het Albertpark krijgen 9 van de 10 schadelijders een minnelijk voorstel in de bus. Al is ‘minnelijk’ een eufemisme: in de brief staat enkel een schadevergoeding vermeld (gaande van 300,- tot 5.000,- euro). Er wordt in het voorstel met geen woord gerept over een technische oplossing voor het complexe probleem van de wateroverlast, nochtans een conditio sine qua non. Het voorstel is met andere woorden niks meer dan een lekstok.
Daags nadien gaan we in het Albertpark eens peilen en we schieten in een kramp: een buur is erin geslaagd de helft van de eigenaars onder druk te zetten om direct voor akkoord te tekenen. Hij had de vijf ondertekende brieven al ingezameld en de dag zelf gezamenlijk op de post gedaan. Dit is dramatisch: dat nu net Jozef Demeyere, architect en de vroegere verantwoordelijke van het buurtcomité VZW Kameleon (zie Divide et impera) zijn buren een mes in de rug steekt.
Dat 12 jaar later de wateroverlast in het Albertpark enkel maar is toegenomen, heeft onder andere met dit geklungel te maken. Voor vier andere eigenaars in de straat zit nu niks anders meer op dan een rechtsprocedure te starten. Al sinds 2005 krijgen we continu de vraag waarom we als buurtbewoners niet samen optreden om het probleem van de wateroverlast opgelost te krijgen. Wel, dit is dus een van de redenen.
Paalfundering
In moderne democratieën is voor bepaalde politici de middeleeuwse rechtsfiguur van de lijfeigenschap nog altijd een van de favoriete beleidsinstrumenten. We moeten maar de kranten en de beslissingen van het schepencollege volgen om te snappen wat er aan de hand is. Onze buurtbewoner en architect Jozef Demeyere – die zelf al 12 jaar met zijn botten in het water staat en pompt dat het een lieve lust is – krijgt na zijn merkwaardige interventie in de straat de restauratie van de Broeltorens toegewezen, een klus die voor 1,5 miljoen is aanbesteed en vier jaar in beslag neemt (2009-2013).
Vooraleer de Leiewerken de omgeving van de Budastraat teisteren, moet eerst de historische kloostermuur van het OLV-hospitaal (eigendom OCMW) onder handen worden genomen, anders wordt die door de trillingen en de bronbemaling gegarandeerd tot puin herleid. Deze kloostermuur is het enige bewaarde restant van de 15de-eeuwse stadswallen. DVW moet de beschermde muur eerst laten herfunderen en vervolgens restaureren. NV Denys uit Wondelgem staat in voor de fundering met micropalen, onze buur herstelt het voegwerk (KW 06/03/2009).
Nog vóór de procedure voor de herbestemming van de bekende internaattoren van het college goed en wel op gang is getrokken, staat o.a. al in De Standaard te lezen welk consortium zal instaan voor de bouw van de nieuwe woontoren K-Tower: Koramic, Van Roey, Samyn & Partners én tevens onze buur (DS 31/03/2007). Het ruimtelijk uitvoeringsplan (‘RUP Sint-Amand’) dat de bouw van deze woontoren mogelijk maakt, werd pas 6 jaar later door de gemeenteraad van 15 april 2013 goedgekeurd. Sla er de verslagen van het schepencollege op na: altijd interessant om te zien welke aannemers en architecten de voorkeur van een gemeentebestuur genieten.
Pastoor Munte
Buurman-schadelijder was tot voor kort ook voorzitter van de kerkfabriek Sint-Elooi op Overleie. In deze hoedanigheid nodigde hij Stefaan De Clerck telkens na de jaarwisseling uit om op het einde van de mis zijn nieuwjaarslezing te houden. De scheiding tussen kerk en staat moet volgens de gewezen minister van Justitie nu ook weer niet te strikt worden geïnterpreteerd.
Tijdens een van zijn nieuwjaarspreken wijst de gewezen burgervader de beminde parochianen erop dat de ‘ook de Sint-Elooiskerk wat onderhevig is aan verzakkingen, net zoals de woningen in het Albertpark, en dat dat niet abnormaal is.’ Overleie in Kortrijk, dat is ook zo’n beetje De Witte van Sichem aan de Leie, met Stefaan in de rol van pastoor Munte.
De eigen portemonnee die primeert op de christelijke moraal: daar ligt geen kat wakker van. Maar wanneer dit gaat ten koste van jarenlange miserie en een financiële en mentale kater voor de rest van de buurt, dan is dit er redelijk over.