Blog

Een belangrijk tussenvonnis voor het door de Leiewerken verzopen Albertpark: De Vlaamse Waterweg (DVW), die de fenomenale blunder veroorzaakte, moet binnen 8 maanden een drainagestation voor de hele buurt aanleggen. Dit is allesbehalve naar de zin van DVW: die lijkt gezwind naar het hof van beroep te stappen. Alleen zit er een kiezelsteentje in de schoen: een dwangsom van 500 euro per dag. En een beroepsprocedure schorst de uitspraak in eerste aanleg niet.

Na het vonnis van de Kortrijkse rechtbank op 14 januari ’19 heeft de advocaat van DVW ons bedenktijd gevraagd – correctie: ‘geëist’, een administratie noch haar advocaat ‘vraagt’ iets aan een burger. Raadsman Alex Vrombaut moet zijn tactiek wat bijspijkeren, want we kunnen de onmiddellijke uitvoering van de werken vragen onder verbeurte van een dwangsom.

De rechtsprocedures van het Albertpark voor schade door de Leiewerken slepen intussen bijna 15 jaar aan. De klassieke truc van administraties om de zaken vervolgens in beroep nog eens 15 jaar te laten aanslepen, wordt door die onmiddellijke uitvoerbaarheid en de dwangsom ietsje minder evident.

Evenwel een keerzijde: als wij de aanleg van de drainage voor het Albertpark afdwingen en de beroepsrechter oordeelt achteraf dat die werken niet nodig waren, dan draaien wij op voor de kosten. DVW raamt de kosten voor dat drainagenetwerk op 200.000 euro. Schromelijk overdreven, maar soit.

Maar laat er geen twijfel over bestaan: DVW stelt alles maar dan ook alles in het werk om die collectieve drainage van de baan te krijgen. Zoek er geen ratio achter, het is puur ego. DVW is net als elke andere administratie hier te lande een verzameling apparatsjiks georganiseerd naar beproefd Sovjetmodel. Zij beschouwen een burger die een rechtmatige schaderegeling vraagt als niks meer dan een pure inciviek.

Tijdens de 15 jaar eerste aanleg hebben we de rechtbank steeds gewezen op de twee oorzaken van de overstroming van Overleie: 1) het gestegen grondwaterpeil door de nieuwe impermeabele Diksmuidekaai en 2) de afdamming van de centrale rioolstelsel van het Guldensporencollege door diezelfde kaai. Trouwens, niet enkel het Albertpark, maar ook de 8 ha van het college en het voormalige Sint-Maartensziekenhuis is totaal verzopen. De gerechtsexpert aanvaardde slechts de eerste oorzaak en stelde een drainage met pompstation voor. DVW deed veel beloftes en maakte afspraken met de buurt voor de minnelijke aanleg. Maar als bij ‘wonder’ draaiden deze – trouwens duur betaalde – pogingen altijd op een sisser uit.

 

DVW begon stilletjes te vrezen dat de rechter toch deze collectieve drainage in een vonnis zou opleggen. Op het slotpleidooi eind 2018 probeerde de DVW-raadsman dan maar plots eens met een ander verhaal de rechter te paaien: ‘Die collectieve drainage zal de wateroverlast niet oplossen; er is inderdaad nog een ander probleem en we zullen dit eerst samen met de stad bekijken.’ De hele buurt kreeg deze plotse wending ook nog eens per brief bevestigd. M.a.w., dat DVW 15 jaar aan een stuk bij hoog en bij laag had ontkend dat er nog een rioolprobleem is, dat was eigenlijk maar om te lachen. Maar de rechter is blijkbaar betere kluchten gewoon en hield zich in het tussenvonnis aan de conclusie van de gerechtsexpert.

Er zat DVW-advocaat Alex Vrombaut niks anders op dan bij ons bedenktijd te eisen. Dit is het resultaat van zijn denkproces. Zoals gebruikelijk kiest zijn cliënt DVW – veroordeeld of niet – regelrecht voor de aanval: 1) DVW wil in plaats van het vonnis een minnelijke regeling met de schadelijders; 2) DVW zal onder geen beding de collectieve drainage aanleggen; 3) DVW zal eens zien of ze wat aan het rioolprobleem kunnen doen (wat ook niet meer dan een zoveelste loze belofte is); 4) als de schadelijders beroep riskeren, dan zullen ze zeker het spek aan hun been hebben. Een minnelijk voorstel van 3 keer niets plus een dreigementje er gratis bij.

Normaliter zal DVW tegen het tussenvonnis beroep aantekenen. In principe is het zelfs mogelijk dat DVW in beroep vraagt de hele procedure opnieuw te doen, inclusief een nieuwe gerechtsexpertise, waardoor we weer voor jaren weg zijn. Alleen: er is die dwangsom van 500 euro/dag. In geval DVW in beroep wint, is er geen vuiltje aan de lucht: dan moeten wij het volledige geïnde bedrag terugstorten. Als de incivieken van het Albertpark echter aan het langste eind trekken, dan blijft de dwangsom aan de Leieboorden. Dit laatste is niet het scenario dat DVW in gedachten heeft.

Niet dat de Vlaamse waterwegbeheerder DVW een armlastige instelling is. Integendeel, op haar website pocht DVW met haar jaarlijks investeringsbudget van 200 miljoen euro. Trouwens, de Kortrijkse Leiewerken zouden ondertussen ongeveer evenveel kosten. DVW strooit bovendien met bakken schadevergoedingen, zelfs in minnelijke regelingen.

Toen in 1998 bij de eerste spadesteek de Leiewerken meteen moesten worden stilgelegd omwille van de bodemverontreiniging van de Vette Kaai aan de Groeningebrug, lagen ze 1,5 jaar stil. Na amper enkele maanden kreeg het aannemersconsortium De Nul, Stadsbader, Herbosch-Kiere en CEI van toenmalige minister Stevaert (SP.A) hiervoor zonder veel blablabla 1,7 miljoen euro minnelijke schadevergoeding. Officieel omdat de aannemers dreigden met een procedure. Maar wie op Netflix de Witte Huis-serie House of Cards heeft gevolgd, weet hoe het er op kabinetten echt aan toe gaat.

Aan een gewone burger gunt een administratie zelfs geen fractie wat hem rechtmatig toekomt. Zie ook verhaal van apotheek Budabrug. En waarom wil DVW het Albertpark niet draineren? Een gewezen ambtenaar: ‘DVW beschouwt zichzelf als een bruggenbouwer, niet als een uitbater van drainagestations.’ Maar wees gerust, het Vlaams Gewest zit eventjes verveeld met het voor het Koning Albertpark schitterende vonnis, al zullen die bobo’s er geen Xanax meer voor moeten slikken.

Voorbeelden van het dictaat van DVW zijn legio. Zo is het aan de partijen voor de rechtbank om overeen te komen welke gerechtsdeskundige zij willen aanstellen. Als zij er niet uit geraken, dan zal de rechter beslissen. Althans, dat is de theorie. In realiteit is het DVW die bepaalt wie de gerechtelijke expertise zal uitvoeren. De schadelijder mag bij de aanstelling van de gerechtsexpert enkel fungeren als toeschouwer.

Eigenlijk heeft DVW helemaal geen hoge pet op van justitie. Op 27/05/2013 werd DVW in een rechtszaak betreffende een woning in het Albertpark door de Kortrijkse rechtbank veroordeeld. Enkele maanden later schreef onze advocaat eens een vriendelijke brief naar zijn confrater van de tegenpartij met de vraag wanneer zijn cliënt DVW zou van plan zijn de verschuldigde centen over te maken.

Het antwoord was iets in de zin van: ‘Tijdens de periode van het gerechtelijk verlof houden wij ons met dergelijke zaken niet bezig.’ Uiteindelijk belandde na twee jaar toch het verschuldigde bedrag op de derdenrekening van onze advocaat: inderdaad, na tussenkomst van de gerechtsdeurwaarder.

Axa

In 2013 heeft de rechter DVW aansprakelijk gesteld voor het grondwaterprobleem in het Albertpark. Maar 5 jaar later krijgen ze die drainagebuizen nog altijd niet in de grond, al hadden die er al in het jaar 2000 in gemoeten. Intussen heeft een andere gerechtsdeskundige DVW geadviseerd om toch al een nooddrainage aan te leggen. DVW geeft echter geen kik.

Minnelijke schikkingen na de neerlegging van het deskundigenverslag bij de rechtbank, de normaalste zaak van de wereld. Partijen in een geding hebben de plicht om – indien mogelijk, wat hier het geval is – tot een dading te komen.: maar dit is ook niet aan DVW besteed.

Er is een probleem tussen DVW en Axa, de verzekeraar van de Leiewerken. Axa wil de schadegevallen niet dekken. Dus laat DVW de rechtbankprocedures aanslepen tot er ooit eens een eindvonnis komt. Het is toch maar de belastingbetaler die de procedures van de overheid betaalt.

Eigenlijk moeten we eerlijk bekennen dat DVW ook niet echt onder de indruk is van het parlement en de uitvoerende macht. Vlaams volksvertegenwoordiger Bert Maertens (NVA) stelde op 20 februari 2017 een parlementaire vraag aan minister van Openbare Werken Ben Weyts, eveneens NVA, over de stand van zaken in de schadedossiers van de Leiewerken.

Nadien pakte Maertens triomfantelijk uit met volgende persbericht: ‘Leiewerken kostten al 45.000 euro aan schadevergoedingen’. Wat DVW haar voogdijminister en het parlement op een briefje heeft voorgeschoteld, is echter pure desinformatie. Het is niet eens in de buurt van de reële cijfers.

OCMW-loods

In mei 2000 kan toenmalig minister van Openbare Werken Steve Stevaert (sp.a) niks anders dan het aannemersconsortium van de Leiewerken een schadevergoeding van 1,7 miljoen euro uit te keren. De TV Leiedoortocht dreigt met een procedure tegen het Vlaams Gewest omdat de werken 2 jaar stilliggen omwille van de vooraf niet ingeschatte bodemverontreiniging van het Albertpark en de Diksmuidekaai (de Vettekaai).

In 2001 dagvaarden het Kortrijkse OCMW en een handelsvennootschap DVW en de aannemers voor de schade aan een bedrijfsloods aan de Havenkaai. De gerechtsdeskundige concludeert dat het gebouw is beschadigd door verzakkingen door de bronbemaling en de trillingen en begroot de schade op 125.000 euro. Uiteindelijk komen de partijen tot een minnelijke regeling. De handelsvennootschap stelt zich tevreden met een schadevergoeding van 50.000 euro en het OCMW, de grondeigenaar, mag het gebouw op kosten van De Nul laten afbreken.

In 2012 raken het OCMW-herenhuis in de Budastraat en de apotheek aan de Overleiestraat onherstelbaar beschadigd en moeten worden gesloopt. Over hoe deze schadedossiers zijn afgehandeld, hebben we geen informatie.

Lintjesknippers

Over minstens vier dossiers rept DVW dus met geen woord in het antwoord van minister Weyts. Het gaat in totaal wel over een pak meer dan de 45.000 euro, zoals DVW ons wil doen geloven. Het gaat eerder in de richting van 2 tot 2,5 miljoen euro.

Vervolgens antwoordt de minister aan het parlement dat Geert Vandepitte 7.335,12 euro schadevergoeding van DVW heeft ontvangen. De rechtszaak van Vandepitte in het Albertpark loopt sinds augustus 2007 en er is nog geen einde in zicht, laat staan dat hij al een euro vanwege DVW op zijn rekening zag belanden. Een klein fantasietje van onze waterwegbeheerder.

Minister Weyts antwoordt ook dat DVW de nodige maatregelen heeft genomen om de wateroverlast in het Albertpark tot een minimum te beperken. Klein detail: sinds 2015 staat het Albertpark haast continu onder water. Het is nog nooit zo erg geweest: we verzuipen. DVW laat in het parlement wat nonsens verkondigen en reduceert de ministers en parlementsleden tot veredelde lintjesknippers.

In heel het Leiedossier – en dit is niet meer beperkt tot Kortrijk alleen – heeft DVW elke geloofwaardigheid verloren. Het grote gelijk van enkele ego’s binnen deze Vlaamse administratie is dermate dominant dat niet enkel de gewone man maar ook de democratische instellingen gedwee op de knieën moeten en op hun beurt het vertrouwen van de burger verliezen.

Sommige politici schilderen ons – in een amechtige poging om het eigen blazoen op te poetsen – af als verzuurde burgers. Maar dat zijn we niet. We zijn kwade burgers. Kwaad omdat we niet correct en als kleuters door de overheid worden behandeld.

Schaamrood

De afgelopen twee decennia hebben we al het mogelijke gedaan om onze rechten te laten respecteren. We hebben lokale en Vlaamse politici aangesproken. We hebben het stadsbestuur en de Vlaamse regering aangesproken. We hebben de fractievoorzitters van de Commissie Openbare Werken van het Vlaams parlement aangesproken. We hebben een dossier opgestart bij de Vlaamse ombudsman. We hebben de West-Vlaamse gouverneur Carl Decaluwé aangesproken. We hebben al deze personen en instanties gewezen op wat hier aan de Leieboorden verkeerd loopt. Maar iedereen draait ons met het schaamrood op de wangen de rug toe.

Elke vergelijking loopt ergens mank. Maar Het Verdronken Land van Overleie mogen we toch gerust het Kortrijkse Arco-dossier noemen. Beide dossiers hebben gemeen: 1) de minachting van de gewone burger door administratie en politiek en 2) de manifeste onwil om een probleem in het algemeen belang op te lossen. Men schuift het probleem steeds maar voor zich uit.

Oplossing

Naast het gestegen grondwaterpeil is er in het Albertpark en het Guldensporencollege een ernstig probleem met een voorhistorisch rioolstelsel. Zowel DVW als de Kortrijkse administratie blijven hier hardnekkig in gebreke. Dat de stad bijna drie jaar heeft nagelaten om te reageren op onze noodoproepen over de overstromingen sinds 2015 is een heel ernstige zaak.

Maar dat bij werken van openbaar nut fouten gebeuren, valt helaas niet altijd uit te sluiten. Voor de mensen is het evenwel niet de fout die primeert, wel de oplossing. En die zal er voor het Albertpark en het college ooit moeten komen, hoe men het draait of keert. Op een bepaald moment zullen alle betrokken partijen moeten de koppen bij elkaar steken en … water in de wijn doen. Het zou enkel de eigen geloofwaardigheid ten goede komen en een teken van goed bestuur zijn.

Wie de afgelopen 20 jaar aan de Kortrijkse Leieboorden huisde, mocht af en toe een ferme pil slikken. Maar de twee uitbaatsters van de voormalige apotheek aan de Budabrug hebben wellicht geregeld ook hun eigen voorraad mogen aanspreken om zichzelf staande te houden. Dit verhaal lijkt eerder op een aflevering uit een Italiaanse maffiareeks.

In 2004 start DVW de werken aan de Fabriekskaai: die gaan zoals gebruikelijk gepaard met afbraakwerken, inheien van damplanken, ondergelopen kelders, scheuren in de woningen en serieuze vertragingen. Ook Aquafin is er bezig: met de aanleg van de nieuwe collector tussen Gerechtshof- en Budabrug. De apotheek is er erg aan toe en moet binnenin worden gestut.

Intussen zijn we 2010 en moeten de werken aan de Budabrug, waarbij ongeveer alles fout loopt, nog beginnen. Op 17 maart ontvangen de eigenaars van de apotheek en het aanpalende pand in de Overleiestraat een brief van DVW met deze tijding:

‘Het is niet uitgesloten dat in het kader van die werken enige zijdelingse schade wordt veroorzaakt aan de omliggende woningen. In het bijzonder de woningen in de Overleiestraat met huisnummer 1 en 1A, die reeds ernstig beschadigd werden bij de collectorwerken uitgevoerd door Aquafin in 2005, lopen dat risico.’ DVW vertelt er niet bij dat zij er tegelijkertijd zelf ingrijpende werken heeft uitgevoerd.

‘DVW heeft reeds haar verzekeraar NV Axa Belgium aangesproken inzake de voorgenomen verbredingswerken. De verzekeraar is echter van oordeel dat, gelet op de reeds bestaande schade aan de voormelde woningen, de voorgenomen verbredingswerken onvermijdelijke en voorzienbaar nieuwe schade, zware schade aan die woningen zullen toebrengen. Aangezien het hier zou gaan om voorzienbare schade, acht de verzekeraar het risico van de verbredingswerken onverzekerbaar en weigert hij dekking.’

We kunnen niet anders dan toegeven: dit ambtenarees proza van onze vrienden van DVW is om duimen en vingers van af te likken.

Tijdens de werken kan de veiligheid niet worden gegarandeerd en de damplanken voor de bouwput zullen tot tegen de dorpel van de apotheek worden ingeheid. Er zit de apothekeressen Dierick en Verleyen niks anders op dan tijdelijk te verhuizen iets verderop in de Overleiestraat. Maar de vestigingswet is streng: een apotheek moet binnen een straal van 100 m van de oorspronkelijke locatie blijven en moet binnen de drie jaar terugkeren.

HLN van 01/10/2010: ‘Apotheek Dierick en Verleyen in de Kortrijkse Overleiewijk vreest door de geplande Leiewerken aan de Budabrug 900.000 euro schade. De apotheek kan zich niet vinden in de door DVW voorgestelde schadevergoeding van 40.000 euro. De vennootschap vraagt de kortgedingrechter zowel een bouwtechnische expert als een bedrijfsrevisor aan te stellen die de omvang van de schade door de geplande werken kan begroten. Door de bouw van de nieuwe Budabrug is de apotheek tijdelijk naar een ander pand in de Overleiestraat 19 verhuisd.’

De communicatie van DVW scheert opnieuw ongeziene toppen in de krant: DVW vindt de claim van 900.000 euro overdreven en verzet zich tegen de aanstelling van een bedrijfsrevisor. ‘Voorbarig en niet hoogdringend’, klinkt het. ‘De economische schade kan na de werken perfect vastgesteld worden. Bovendien is het helemaal niet zeker dat er grote schade zal veroorzaakt worden. Omdat de apotheek tijdens collectorwerken van Aquafin in 2005 al verzakte, is de kans wel groter dat de bestaande barsten groter worden. Met die bestaande toestand zal de bouwtechnische expert toch rekening moeten houden.’

Het lukt die mannen van de Leiewerken nooit om een brug tijdig afgewerkt te krijgen. Daar hoef je geen Nostradamus voor te zijn. Na drie jaar moet de gedelocaliseerde apotheek op 1 september 2013 dus onherroepelijk dicht: de bedrijfsschade is enorm. 37 jaar lang hebben beide dames op Overleie hun zaak uitgebaat. In HN van 13/09/2013: ‘Een ongeziene situatie’, zegt Toon Calus van de West-Vlaamse apothekersvereniging. Calus kent het dossier heel goed. ‘Er is geen wettelijke regeling voor dit soort gevallen, want dit is wellicht een primeur voor ons land. De wet voorziet in niets.’

Onteigeningen van apotheken zijn omwille van economische redenen en de strenge vestigingswet niet van de poes. Daarom heeft DVW voor een langzaam verrottingsproces gekozen. De oorspronkelijke apotheek valt dus ook niet meer te redden. Eind juni 2013 gaat het hoekpand tegen de vlakte.

Naar verluidt komt DVW met een financieel voorstel, al wordt het nergens bevestigd: het equivalent van de waarde van een leegstaand handelspand. Over het kortgeding of een procedure ten gronde lezen we later in de pers niks meer. Dit is wellicht de reden: enkele jaren eerder hebben de apothekeressen een minnelijk voorstel van Aquafin voor de gebouwschade ondertekend. En dat weten ze bij DVW natuurlijk… Case closed.

Intussen krijgen we nog steeds telefoons van verzekeringsmakelaars met vragen over schadegevallen in die buurt van de Overleiestraat en de Diksmuidekaai.

Buurvrouw Lea Callens uit het Albertpark, intussen 93 jaar en genietend van een zelfstandigenpensioentje, heeft ook gedagvaard. Haar zaak verloopt evenzeer moeizaam. De eerste gerechtsdeskundige, professor Paul Van de Putte van UGent, overlijdt nog voor hij aan zijn opdracht kon beginnen. En zijn opvolger is niet meteen gehaast. Pas op 26 april 2016 starten de eerste onderzoeksdaden met een plaatsbezoek.

Het moet gezegd: tijdens het plaatsbezoek houdt deskundige Luc Vancalbergh de touwtjes vrij strak in handen. Zijn voorstel voor een minnelijke regeling is duidelijk en redelijk: 1) DVW moet de drainage aanleggen, 2) DVW moet ook een alternatief voor de vroegere hemelwaterafvoer naar achter aanleggen, 3) de eigenares moet de afvoer voor vuilwater omkeren en overpompen naar de straatriool vooraan.

Betreffende punt 3) vraagt de deskundige aan de stad om mee een duit in het zakje te doen. Hij houdt een stok achter de deur en zegt: ‘Als de partijen niet tot een minnelijke regeling komen, dan zal ik het rioolprobleem ten gronde onderzoeken, en dan kan de doos van Pandora opengaan.’ Zoals gebruikelijk pruttelt stadsingenieur Frans Vandenbossche, net als zijn opvolger Dries Baekelandt, onmiddellijk tegen: ‘Het is een private riolering. De stad heeft daar niks mee te maken.’

Bocht

Op 15 februari 2017 heeft de gerechtsdeskundige zijn voorverslag klaar. We hebben aan de deskundige de oorspronkelijke plannen van de woning bezorgd waaruit blijkt dat tot 2006 alle waterstromen werden afgevoerd naar de oude riolering achteraan. Zonder enige materiële vaststelling en zonder enige commentaar schrapt de deskundige deze passage (p 10 deel 3). Het is duidelijk: de doos van Pandora zal toch niet opengaan en er komt geen onderzoek ten gronde.

Waarom neemt de gerechtsdeskundige nu plots een bocht van 180 graden? Het is toch weer een vreemde wending waar we als schadelijders vragen bij stellen. Nochtans is er geen andere uitweg: ooit zullen de verantwoordelijke instanties het rioolprobleem van het college en het Albertpark moeten oplossen. Zelfs als op termijn het hele Albertpark wordt gesloopt en burgemeester Q er zijn vrienden van Ghelamco een sjiek appartementsblok laat bouwen.

In het voorverslag staat wel nog een andere interessante passage in verband met de drainage die DVW maar niet in de grond krijgt. P. 7 deel 4: ‘De hinder voor de aangelanden kan uiteraard niet blijven voortduren en zal de genotsderving doen toenemen. De deskundige raadt aan daar waar mogelijk de (drainage-)installatie te laten bouwen en (…) een tijdelijk pompstation in te schakelen (…)’.

Met andere woorden: een nooddrainage. Maar DVW maakt zich meestal niet erg druk om rechterlijke beslissingen zoals bvb. een vonnis, laat staan om een loutere suggestie van een gerechtsdeskundige. Dat wisten we ook al van de suggesties in het verslag van die andere deskundige, professor Jean Berlamont.

Tot slot: alle tegenpartijen wimpelen het voorstel van minnelijke schikking van de deskundige af. Onze 93-jarige buurvrouw mag nog een tijdje verder procederen.

Op 28 mei 2013 heeft de Kortrijkse rechter geoordeeld dat het Vlaams Gewest (DVW) verantwoordelijk is voor het grondwaterprobleem in het Albertpark. Maar op vandaag hebben we hier van dicht noch van ver een drainagebuis gezien.

DVW schudt steeds maar nieuwe vertragingsmaneuvers uit de mouwen. Eerst kan er geen drainage worden aangelegd omdat het zwembad De Geest in de weg staat. We stellen een alternatief traject voor, maar daar gaat DVW niet op in. Oké, dan legt een 5-tal bewoners maar 110.000 euro op tafel voor de aankoop en afbraak van het zwembad (zie Het zwembad van De Geest). Tijdens de zomer 2015 gaat de piscine tegen de vlakte.

Show

Dan krijgen we van DVW het bericht dat een verkeerde aanbestedingsprocedure is gevolgd voor de aanleg van de drainage. Er moet een nieuwe worden opgestart: weer goed voor een half jaar vertraging Oké, tweede keer goede keer. De keuze is niet moeilijk. Er is slechts één inschrijver: NV Wegenbouw Ockier uit Kuurne.

De werken zullen nu starten in april 2016. Enkele dagen ervoor houdt DVW nog een bewonersvergadering in centrum Overleie. Het is allemaal pure show. Wanneer Ockier vooraf de werf ter plaatse komt inspecteren, laat hij zich tegenover de buren ontvallen: ‘Er is sprake van bodemvervuiling. De werken zullen niet doorgaan.’

Desondanks komt Ockier tijdens de eerste week van april aanrukken met een kraanmachine en een pallet PVC-buizen. De stadsdiensten zijn er als de kippen bij om het spandoek met de bekende slogan ‘Stad in verandering’ uit te hangen. De pers wordt erbij gehaald om te melden dat er eindelijk een einde komt aan de problemen van ’t Albertpark. Ze zijn er allemaal: Het Nieuwsblad, Het Laatste Nieuws, De Krant van West-Vlaanderen en WTV.

De dag erna – op 5 april – liggen de werken al stil: er is bodemvervuiling aangetroffen op ’t college en in ’t Albertpark. Het is weer een perfect ingestudeerd nummertje. In haar rechtbankconclusies zegt DVW zelf dat ze de resultaten van de proefboringen en de mogelijke vervuiling al op 28 september 2015 (!) kende. Heel deze pantomime is met voorbedachte rade in elkaar gefutseld.

DVW stelt een bodemsaneringsdeskundige aan om op college en in het Albertpark proefstalen te nemen. Die vindt wat asbestverdacht materiaal, verbrandingsresten, e.d. En dus ligt de bal nu in het kamp van Ovam.

Ovam maakt er niet veel spel aan. In een document van 13 maart 2017 meldt Ovam aan DVW dat er slechts geringe overschrijdingen werden vastgesteld. Ovam geeft aan dat ‘DVW best nu al verdergaat (met de drainage) en niet wacht op het onderzoek van Ovam.’ DVW trekt zich van dat advies niks aan, want heeft enkel de bedoeling de boel zolang mogelijk te laten aanslepen.

Ovam moet voorbereidingen treffen voor de ambtshalve opmaak van een sitebesluit. Dat is nu eenmaal de wet. Maar dossierbeheerder Kristel Declercq van Ovam blijft na de proefboringen bij haar standpunt: ‘Ovam zal geen saneringsplicht opleggen. De vervuiling is te gering.’ Declercq vraagt begin 2017 aan de stad om een historiek van de site college-Albertpark op te stellen.

Wanneer we in november 2017 naar Ovam bellen, is dat A4’tje met de historiek er nog niet beland. De stadsambtenaar zou per vergissing het document aan DVW hebben bezorgd, beweert men. Enfin, op 17 januari 2018 verschijnt dat sitebesluit dan toch in het Belgisch Staatsblad.

In mei 2018 zijn de eerste resultaten van het nieuwe bodem- en grondwateronderzoek bekend. Er is weinig aan de hand, bevestigt Ovam weeral. En dat zogenaamde stort, waarover DVW, de stad en gerechtsdeskundige Berlamont al 20 jaar spreken, heeft ook dit bodemanalysebureau uiteraard weer niet teruggevonden. We zijn geneigd te schrijven: beste overheden, stop met dat geleuter, wij zijn geen bende kleuters.

Een rekensom is snel gemaakt. Als enkele eigenaars samen dagelijks tot 60.000 l moeten wegpompen, dan is dat een pak meer dan de neerslag die kan vallen op een terrein van bijna 2 ha (de tuinen + de 2 voetbalvelden). Er wordt dus nog volop geloosd in dat oud en lekkend rioolstelsel van het college. Met andere woorden: van heel het deskundigenverslag van professor Berlamont schiet amper nog wat over.

Daarvoor hebben we dus al 12 jaren geprocedeerd: voor niks, noppes, nada. We bellen in juni 2018 opnieuw naar Kristel Declercq (Ovam) en ze bevestigt: ‘Het is een spijtige toestand. DVW en de stad weten dat die drainage de wateroverlast niet zal verhelpen. Daarom laten ze de zaken aanslepen.’

DVW, de stad en de gerenommeerde gerechtsdeskundige zijn verstrikt geraakt in hun eigen verzinsels, en nu weten ze het niet meer.

Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. De gerechtsdeskundige concludeert in 2010 enkel dat DVW een drainage moet aanleggen als oplossing voor het grondwaterprobleem. Verder beperkt zijn verslag zich tot wat vrijblijvend advies: 1) dat die stupide verbinding van het oude rioolstelsel  op de collector van de Diksmuidekaai weg moet (zie laatste rioolschets); 2) dat het oude rioolstelsel van het Guldensporencollege niet meer mag worden gebruikt. Maar daar trekken DVW en de stad zich uiteraard niks van aan, integendeel. 

Eigenlijk is heel die gerechtelijke expertise van professor Berlamont gewoon een vrijbrief voor DVW en de stad om verder te klooien aan de hele waterhuishouding van het college: in het Albertpark, de open riool van het college, zullen ze het toch wel wegpompen.

Vanaf 2015 loopt het helemaal fout. Er zijn grote werken gestart op de campus van het Guldensporencollege. Aan de Burgemeester Vercruysselaan is men bezig aan een nieuwbouw. De historische feestzaal die dateert van eind 19de eeuw, wordt helemaal gestript. En aan de Leie zijn de aannemers begonnen aan de bouwput voor de prestigieuze K-Tower. Vanaf de eerste dag na het zomers bouwverlof moeten de pompen in het Albertpark plots weer in overdrive gaan.

Vanaf september 2015 nemen we voortdurend contact op met de stad en DVW: via telefoon, mail, brieven, aangetekende brieven,… Je krijgt daar nooit een antwoord op. Onze advocaat slaat meermaals alarm bij DVW en ’t stad: maakt ook geen indruk.

Voor de zekerheid laten we in januari 2017 een deurwaarder de desastreuze toestand vaststellen. DVW doet niet de moeite om te reageren. Bij de stad kunnen de topingenieurs Vandenbossche en Baekelandt  niks beters verzinnen dan te verwijzen naar het rapport Berlamont: ‘Er is enkel een grondwaterprobleempje: de verantwoordelijkheid van DVW dus.’ Wateroverlast oplossen blijkt onmogelijk; de paraplu bovenhalen lukt moeiteloos.

In de eerste week van november 2016 krijgt de oude feestzaal van ’t college een nieuw dak. Het staat in ons geheugen gegrift: bij de eerste regenbui stroomt na luttele minuten het water met bakken richting Albertpark. Een simpele plensbui en we mogen hier met enkele buren een week lang ettelijke 10.000-en l uit de kelders wegpompen. Om een klein ideetje te geven: dit zijn zo ongeveer de debieten die we hier dag en nacht, week na week, jaren aan een stuk mogen afvoeren uit de pompputten die enkele Albertparkbewoners speciaal voor deze klucht mochten aanleggen (bekijk Youtube-filmpje)

Het is zo klaar als een klontje: de stad en/of het Guldensporencollege heeft de afvoer van de feestzaal op het oude, kapotte rioolstelsel aangesloten. Bizar is ook dat we meerdere keren per dag en ’s nachts de pompen moeten ontluchten en de vlotters met schuursponzen reinigen. Op de duur raakt ook de afvoer helemaal verstopt. Onze aannemer die ter plaatse de toestand komt aanschouwen, kan enkel maar dit verzinnen: ‘Er wordt water van de bouwwerven met kalk- en cementresten in de oude riool geloosd’. De toestand is werkelijk hallucinant, en sommigen doen ’s nachts geen oog meer dicht.

In 2017 heeft het vanaf maart niet meer geregend. In de zomer is er overal oppomp- en sproeiverbod, maar hier blijft het water onze kelders maar binnenstromen. Wanneer het op 30 augustus voor de eerste keer weer regent, staan in een mum van tijd alle tuinen blank. Een eigenaar die 20.000 l/dag uit zijn kelder wegpompt, is geen uitzondering meer.

Het wordt steeds maar erger. Tegen eind 2017 pompt één eigenaar alleen al 40.000 l/dag weg. Onder druk van de pers, de sociale media en onze advocaat komt drie jaar na onze eerste noodoproep uiteindelijk op 4 januari 2018 toch een stadsdelegatie naar het Albertpark afgezakt: de ingenieurs Dries Baekelandt en Laurence Singier aangevoerd door waarnemend burgemeester Wout Maddens.

Terwijl de pompen volop draaien, neemt stadsingenieur Baekelandt gevat het woord en spreekt met stuurse blik: ‘Zijn we akkoord dat het hier gaat over private rioleringen en dat we als stad daar niks mee te maken hebben?’ Daar gaat de paraplu weer omhoog. Voor de zoveelste keer in deze blog mogen we in dit verband verwijzen naar die andere klucht: De riool van De Geest.

Kolderbrigade

Vervolgens haalt de stadsingenieur een kopie van een middeleeuws plan uit zijn dossier: ‘Er bevonden zich op het college en het Albertpark ooit grachten, die eind de jaren 1800 werden gedempt. Dat is ’t probleem.’ Op onze vraag waarom deze ouwerwetse waterstromen plots op de eerste dag na het bouwverlof van 2015 weer zeer actief werden, krijgen we geen antwoord. Je moet wel toegeven: het is straf hoe die mannen van ’t Schoon Verdiep van K-Town er na 20 jaar blijven in slagen om nieuwe onzin uit te kramen.

Vervolgens houdt journalist Jeroen Sap van Focus-WTV schepen Wout Maddens op de parking van ’t Albertpark een microfoon voor de lippen. We hebben de uitzending al enkele keren herbekeken, maar we kunnen nog niet uitmaken wat de duidelijk zenuwachtige waarnemend burgemeester precies bedoelt. Kijk misschien zelf eens: journaal WTV donderdag 4 januari 2018. Kleine noot evenwel: dat verhaal over de aanwezigheid van eens ‘asbeststort’ in het Albertpark is puur verzinsel van DVW en de stad Kortrijk. Maar daarover later meer.

In 1980 zond de toenmalige BRT de eerste aflevering van De Kolderbrigade uit met Romain Deconinck en Gaston & Leo. Niet meteen een meesterwerk in het komische genre. Maar dit trio in de rol van klungelige rechercheurs slaagde er op het eind van de uitzending wél in de moordenaar van Zot Lowietje te ontmaskeren. De ingenieurs van de Leiewerken en de stad krijgen het zelfs na 20 jaar nog niet geklaard om de problemen van het Albertpark die ze zelf hebben gecreëerd, op te lossen. Il faut le faire.

Vanaf 2000 starten de eerste procedures tegen de Leiewerken. Zo heeft het OCMW van Kortrijk schade opgelopen aan een loods in de Havenkaai. Iets correcter: het OCMW heeft als eigenaar de grond in erfpacht gegeven aan een bedrijf. Na de gerechtelijke expertise komen de partijen in 2006 tot een minnelijke schikking. Volgens de deskundige is het gebouw rijp voor de sloop.

We beschikken over een kopie van de conclusie van het deskundigenverslag. De gerechtsexpert schat de schade als gevolg van verzakkingen en trillingen op 125.000 euro. In de dading is de erfpachter tevreden met een schadevergoeding van 50.000 euro. En het OCMW mag het pand op kosten van aannemer De Nul laten afbreken. De procedure is gestart in 2001 en de minnelijke regeling beklonken ergens in 2005 of 2006. In het Koning Albertpark durven we daarvan niet eens dromen.

In 2010 valt het OCMW opnieuw in de prijzen. Bij de voorbereidende werken aan de Budabrug kraakt het nabije herenhuis in de Budastraat plots in tweeën. Hetzelfde aan de andere kant van het water met de apotheek op de hoek van de Overleiestraat en de Fabriekskaai. Beide gebouwen gaan ook voor de bijl.

Verlopen de schaderegelingen voor het OCMW relatief vlot, dan is dit voor de particuliere schadelijders allesbehalve het geval.

Vanaf 2006 starten in het Koning Albertpark de eerste rechtszaken. In de zaak van Geert Vandepitte zal professor Jean Berlamont als gerechtsdeskundige de waterproblematiek onderzoeken. In de andere zaken van het Albertpark beperken de experts zich tot de gebouwschade (verzakkingen en scheuren) en wachten voor de waterschade op de bevindingen van Berlamont.

Eerstgeboorterecht

Het is een vreemde situatie: de wateroverlast is een probleem voor het hele Albertpark, maar Vandepitte heeft de bedenkelijke eer om als enige voor de hele site de wateroverlast op te lossen. Het is één David tegen vele Goliaths: Vandepitte tegen DVW, de stad, de aannemers en hun verzekeraar. Maar ja, de helft van de andere bewoners hebben in ruil voor wat euro’s al het minnelijk voorstel van DVW ondertekend. Zij kunnen geen kant meer op: voor een bord linzensoep hebben ze hun eerstgeboorterecht verkocht (zie Buurman, wat doet u nu?).

Ingenieur Jean Berlamont, prof aan de KU Leuven, is een naam als een klok in de wereld van de waterbouwkunde en, zeg maar, de Eddy Merckx onder de rioolspecialisten. We peilen bij Jacques Lannoo, oud-docent aan de PIH (Howest) en gerenommeerd expert, naar een reactie.

Dit lezen we in onze aantekeningen: ‘De wateroverlast in het Albertpark en het college is op basis van mijn informatie een complex probleem. Als iemand dit kan oplossen, dan is het professor Berlamont. Maar ik stel me vooral vragen over zijn onafhankelijkheid tegenover de tegenpartijen. Eigenlijk ken ik zelfs geen enkele Belgische expert die zich voldoende onpartijdig kan opstellen. De rechtbank zou beter een expert uit het buitenland aanstellen’, besluit Lannoo.

Coulissen

Goed, maar we leven eenmaal niet in een ideale wereld en we moeten het met Berlamont doen. Tijdens het plaatsbezoek verklaart de prof meteen al, alvorens hij zijn stoel achteruitschuift om aan de vergadertafel plaats te nemen: ‘Dit is een eenvoudig probleem met een eenvoudige oplossing: een drainage.’

De woorden van Jacques Lannoo indachtig zijnde geeft dit ons de indruk dat de zaak op voorhand al ergens achter onze rug in de coulissen is afgehandeld. Dit ruikt vies, maar toch zetten we een stap vooruit: de gerechtsdeskundige maakt de aanleg van een collectieve drainage met aftakkingen naar alle tuinen van het Albertpark mogelijk.

Gerechtsdeskundige Berlamont doet in maart 2008 nog een bemiddelingspoging, maar wij vertrouwen het zaakje niet. Het rapport Snoeck in opdracht van de stad (zie vorige blogtekst) en een pak andere documenten in ons archief laten uitschijnen dat er iets niet pluis is met die oude riool, en het wordt hier steeds maar natter.

In juni 2006 heeft DVW aan de rioolschouw nabij de Leie zitten prutsen, en sindsdien vloeit inderdaad voortdurend rioolwater stroomopwaarts richting enkele kelders van het Albertpark. We moeten continu pompen. Niet meteen een situatie waar je echt vrolijk van wordt.

Hercule Poirot

We vragen aan gerechtsdeskundige Berlamont om naast het grondwaterprobleem ook duidelijkheid te scheppen in de rioolproblematiek. Hij weigert dit en zegt dat dit niet behoort tot de opdracht die hij van de rechtbank heeft gekregen. Vervolgens lokt de deskundige een waardeloze semantische discussie met onze advocaten uit.

We herinneren ons de profetische conclusie van onze advocaten Patrick Verhamme en Bert Verhaeghe na de bitse woordenwisseling met de deskundige alsof het de dag van gisteren was: ‘Professor, het is niet de bedoeling van een gerechtelijke expertise dat we hier over vijf jaar weer moeten samenzitten voor hetzelfde probleem.‘

Eerlijk gezegd, wij hier allemaal in het Albertpark weten dan – anno 2008 – nog niet half wat er met dat oud rioolstelsel aan de hand is. Maar de gerechtsdeskundige wil geen klaarheid scheppen. Om ons eens te verplaatsen naar de wereld van Agathie Christie: als inspector Japp bij de pakken blijft zitten, zit er niets anders op dan dat wij als een Hercule Poirot de zaak zelf gaan uitvlooien. We hebben onze vondsten verwerkt in deze rioolschetsen.

• Uit plannen in het stadsarchief kunnen we opmaken dat in totaal vijf woningen van het Albertpark op het oud rioolstelsel van het college waren aangesloten. De leidingen van die riolen bevinden zich uiteraard nog in de kelders. We bezorgen deze plannen aan de deskundige.
• We gaan zelf de bewuste rioolput S1 (die in 1998 en 2006 door DVW tijdelijk werd leeggepompt) nabij de Leie inspecteren. We zien dat de afvoer richting Leie is afgesloten door een oud verroest schot. Zo’n schot dient om bij hoogstand van de Leie neergelaten te worden om terugstroming te vermijden. Deze rioolschouw met schot is een bewijs van vroegere aansluiting op de Leie.
• We vragen het werfverslag van de camera-inspectie van de riolen (13 juni 2006) op samen met de schetsen van het rioolstelsel die directeur Donckels van het college heeft opgemaakt. Het lijkt er steeds meer op dat dit rioolstelsel ongeveer de hele waterhuishouding van het college regelt. De situatie is dus veel ernstiger dan we tot dan toe konden vermoeden. Het rioolstelsel is bovendien zo lek als een zeef, zo leert het werfverslag. We bezorgen deze documenten aan de deskundige.
• Verhelderend is ook het onderhoud met de aannemer die het hele rioolverhaal van het college heeft opgevolgd. We mogen geen kopieën van de werfverslagen nemen, wel inkijken en aantekeningen maken. We bezorgen die aan de gerechtsdeskundige:
  – Het rioolstelsel van het college bestaat uit 4 buizen met diameters tussen 50-70 cm (een gewone straatriool: dat is doorgaans iets in de orde van 40 cm). Dit is dus een reusachtig buizenstelsel.

– De aannemer weet te vertellen dat eind 2005 bij nieuwe werken de omleiding van de riolering per ongeluk met damplanken werd doorboord. Een tweede belangrijk raadsel is daarmee opgelost: dus daarom stonden we van de ene dag op de andere in het Albertpark onder water!

– Bij een camera-inspectie op 13 juni 2006 zijn slechts 2 van de 4 buizen onderzocht. De inspectie van leiding richting sporthal-Albertpark moet worden afgeblazen. Na 35 m bereikt de camera hier een andere rioolput. Die put bevindt zich pal onder het prefabgebouw van het Sint-Maartensziekenhuis. Hoe slaagt de stad erin in strijd met de wettelijke bepalingen toelating te geven om boven op een rioolschouw te bouwen? Deze prefab krijgt telkens van de stad een verlenging van de tijdelijke bouwvergunning van 5 jaar.

– En hoe het komt dat we sinds juni 2006 onafgebroken rioolwater uit onze kelder moeten pompen? Dat hebben we te danken aan een kunstgreep van projectingenieur Serpentier van DVW. Die bestaat uit niks meer dan een overloopje in de vorm van een PVC-buis van 20 cm diameter tussen rioolput S1 en de nieuwe collector van de Diksmuidekaai. N.B., de riolen van het college lozen op peil 9.91, terwijl Serpentiers buisje afvoert op peil 10.27. Als de collector van de Diksmuidekaai volstroomt, dan kan het water daar tot het peil 11.74 stijgen. En onze tuinen liggen een halve meter lager… Dit is knoeiwerk. Die ingreep van Serpentier functioneert zoals het overloopje van uw bad met dien verstande dat het niveau van het Albertpark zich onder dat van het overloopje bevindt.

Case closed, zou je denken. Vergeet het. Gerechtsdeskundige Berlamont komt een tweede keer ter plaatse, niet om de situatie uit te klaren, maar om in de tegenaanval te gaan. In zijn verslag schrijft hij nu dat ‘Vandepitte nog steeds in de oude riool achteraan loost en zich daarmee schuldig maakt aan illegaal lozen waartegen de stad moet optreden’. Pure nonsens.

Waar haalt hij dit? Enkele eigenaars in het Albertpark waaronder Vandepitte hebben in 1999 serieuze kosten gemaakt om hun waterhuishouding om te keren en aan te sluiten op de nieuwe straatriool vooraan. Als toetje mochten sommigen ook nog eens investeren in een pompinstallatie om continu het water komende van het college – dus andermans water – uit hun kelders weg te pompen.

De facturen hiervan hebben we aan de deskundige bezorgd. Maar blijkbaar is onze topspecialist in riolen plots niet meer in staat de simpelste materiële vaststellingen te doen. Net als een Eddy Merckx die de pedalen kwijt is en plots het verschil niet meer kent tussen zijn freins en zijn dérailleur.

Ondanks al onze niet te miskennen overtuigingsstukken houdt de gerechtsdeskundige het bij de eenzijdige mondelinge nonsensicale verklaring van tegenpartij Serpentier: ‘Bij de afbraak van de woningen in de Diksmuidekaai en voorbereidingen voor de sanering aldaar (in juni 1998, red.) is er inderdaad vastgesteld dat een oude riolering vanuit het voetbalveld (die op geen enkel plan stond) loosde in het stort (…). Deze riolering, die in lamentabele staat was, maakte geen verbinding met een andere leiding, maar eindigde gewoon ter hoogte van dit stort.’ En de deskundige neemt ook maar aan dat de oude riolering ‘louter nog een drainerende functie heeft,‘ zoals Serpentier verklaart.

Aquafin

Deze passage uit het deskundigenverslag van Berlamont is je reinste flauwekul. Ten eerste is er van een stort helemaal geen sprake. Dit blijkt duidelijk uit de bodemanalyses uit 1998 na de ontdekking van de bodemvervuiling in het Albertpark – de Vettekaai – (en dit wordt later nog eens door de bodemonderzoeken van 2018 bevestigd).

In het eindrapport van Ovam valt niks te lezen over de aanwezigheid van een ‘stort’ ter hoogte van die riolering in de Diksmuidekaai. Het is weinig waarschijnlijk dat Ovam zich zou hebben vergist. We bezorgen dit verslag aan de deskundige. Maar ook dit document maakt op de gerechtsdeskundige geen indruk.

En het beste moet nog komen. Helaas pas nadat deskundige Berlamont in 2010 zijn eindverslag bij de rechtbank heeft neergelegd, krijgen we een brief van Aquafin in handen van 19 mei 2006 gericht aan DVW en de stad. Het is de brief waarin Aquafin toestemming verleent voor Serpentiers ‘tijdelijke verbinding‘, dat PVC-buisje tussen de oude riolering en de collector van de Diksmuidekaai: ‘We kunnen akkoord gaan om het gemengde afvalwater van het dak (…) en het sanitair afvalwater van de sporthal aan te sluiten op de collector (…). Dit als tijdelijke oplossing voor jullie probleem van wateroverlast. We wensen jullie erop te wijzen dat op termijn een oplossing dient gezocht te worden voor de afkoppeling van het dakoppervlak van de sporthal en eventueel speelplaats en andere gebouwen op het regenwatersysteem. We wensen dan ook op de hoogte gehouden te worden omtrent de aanpak en de planning van deze afkoppeling. Dit schrijven wordt eveneens overgemaakt aan de stad Kortrijk en het Sint-Amandscollege.’

Met andere woorden: dat hele verhaal uit 1998 van een oude riool die eindigt in een stort en louter nog een drainerende functie heeft, is larie en apekool. Het gaat over een riolering die in 2006 volgens de brief van Aquafin nog effectief in gebruik is. In 2010 stellen we vast zelfs dat er nog vuilwater wordt in geloosd. Heeft de rechtbank rioolspecialist Jean Berlamont aangesteld om de problemen op te lossen of het geklungel van de ingenieurs Frank Serpentier van DVW en Frans Vandenbossche van de stad toe te dekken? Het is helaas dat laatste.

Na juni 1998 gaat het eind 2005 tijdens de Leiewerken helemaal fout met het centrale rioolstelsel van het Guldensporencollege. Deze keer is men erin geslaagd de omleiding van die riool naar de Diksmuidekaai die men pas twee jaar eerder heeft aangelegd, met damplanken te doorboren. Tot zover loopt het scenario gelijk met dat van 1998. Maar deze keer doen DVW en de stad helemaal niks. Terwijl beide partijen het Albertpark en een deel van het college laten verzuipen, zoeken ze eerst en vooral naar een manier om zich juridisch in te dekken.

Het Guldensporencollege plaatst in de kelders pompen. Ook in het Albertpark komt de drek weer naar boven, en alle tuinen staan maandenlang blank. Gedurende enkele weken komt de brandweer dagelijks pompen, maar na een tijd mag dat niet meer. Het was de pompiers voortaan enkel nog toegestaan in het Albertpark zandzakken af te leveren.

Pas op donderdag 16 maart 2006 is er op ’t Schoon Verdiep van K-Town eindelijk een bewonersvergadering. Waren aanwezig naast het Albertpark en directeur Remi Donckels van het Guldensporencollege: burgemeester De Clerck, projectingenieur van de Leiewerken Frank Serpentier (DVW) en stadsingenieur Frans Vandenbossche.

Opvallend: deze laatste heeft tijdens de 3 uur durende vergadering zijn mond niet opengedaan. De eerste – De Clerck – opent de vergadering met de woorden dat ‘de stad geen enkele aansprakelijkheid treft‘. Dat weten we dus ook alweer.

Enkele buurtbewoners smeken onophoudelijk om opnieuw zoals in 1998 een pomp in de rioolput vlakbij de Leie te installeren. Ir. Serpentier (Leiewerken) antwoordt tot ieders frustratie telkens afwijzend: ‘Het heeft geen zin. Die riool heeft niks met het probleem te maken.’

Wat er ook van zij – en gelukkig maar –, DVW geeft toch aannemer Stadsbader de dringende opdracht om de rioolschouw leeg te pompen. Uit het werfverslag: ‘Hierbij daalde het peil in de inspectieput van 11.62 naar 9.88 (dit is het waterniveau uitgedrukt in m boven zeespiegel, red.)’. En nu het belangrijkste: in het Albertpark is het niveau van de riolering +/- 10.50 en dat van onze tuinen (het maaiveld) ongeveer 11.30. Geen wonder dus dat het rioolwater a rato van 1.000-den l/dag onze kelders binnenstroomt en onze percelen tot een modderpoel verworden. Zie laatste schets.

De stad Kortrijk stelt nog een eigen expert aan om de waterproblematiek te onderzoeken.

Ingenieur Hugo Snoeck levert in juli 2006 een zeer degelijk rapport af, maar houdt zich op de vlakte wat betreft de rioolperikelen. Niet onlogisch: riolen zijn de bevoegdheid van zijn cliënt, de stad. En intussen heeft ook DVW de operatie damagecontrol ingezet. DVW is enkel bereid om het voetbalveld van het college te draineren.

Van die riolen wil DVW noch stad zich iets aantrekken. De stad beroept zich weer op het alibi van private rioleringen. Dat kennen we al van toen De Geest met zijn rioolaansluiting sukkelde (zie De riool van De Geest).

DVW zelf heeft een redelijk ridicuul verhaaltje verzonnen: ‘Bij de afbraak van de woningen in de Diksmuidekaai en voorbereidingen voor de sanering aldaar (in juni 1998, red.) is er inderdaad vastgesteld dat een oude riolering vanuit het voetbalveld (die op geen enkel plan stond) – illegaal – loosde in het stort onder de toenmalige parking. Deze riolering, die in lamentabele staat was, maakte geen verbinding met een andere leiding, maar eindigde gewoon ter hoogte van dit stort.’

Dit citaat komt letterlijk uit het verslag van een gerechtsdeskundige. DVW vertelt er doorgaans ook bij dat dat oud rioolstelsel ‘louter nog een drainerende functie heeft’. Ook mooi is dat DVW in één ruk het Guldensporencollege beschuldigt van decennialange illegale lozingen.

Een gewone mens die zoiets uitkraamt, doet dit op risico van collocatie en internering. Ingenieurs van de Leiewerken en ’t stad geraken er probleemloos mee weg, ook voor de rechtbank. Elke gerechtsdeskundige actief in het Albertpark kopieert zonder enige vorm van kritische reflectie dit citaat van Serpentier in elk rechtbankrapport.

Met als gevolg dat 20 jaar het Albertpark en het college steeds meer verzuipen en DVW, de bouwheer van de Leiewerken, en de stad het niet meer opgelost krijgen. Dit is wat gebeurt als je louter aan damagecontrol doet en niet het probleem aanpakt.  In één van volgende artikels zullen we met een officieel document bewijzen dat dit oude rioolstelsel al die jaren nog effectief in gebruik was (en is) en dat zowel DVW en de stad daarvan op de hoogte is. Er is dus veel meer aan de hand dan louter onkunde.

De Leiewerken zijn in 1997 begonnen met een reeks van drie ferme blunders. Er is nog steeds geen zinnig mens die vat hoe de historische vervuiling van het Koning Albertpark – de zogenaamde Vettekaai – (hier gaat het over het park zelf en niet de gelijknamige straat) aan de aandacht van de ingenieurs van de Leiewerken is kunnen ontsnappen (HN 21/10/1998: Amateurisme keldert Leiewerken).

Het Albertpark was destijds een meander van de Leie die met stortgrond werd gedempt bij een eerdere rechttrekking van de rivier begin de jaren 1900. Hoe kan het dat de Kortrijkse administratie dit aan DVW niet heeft gemeld? Korte tijd later werd in de Diksmuidekaai nog eens cyanidevervuiling aangetroffen (HN 28/05/2001: Leiewerken stopgezet bij zware cyanidevervuiling). De gevolgen voor de timing en kost van de werken waren niet min: de werken lagen ruim twee jaar stil en kostten vooraleer ze waren begonnen, al meteen bijna het dubbele van de oorspronkelijk geraamde 40 miljoen euro.

En hoe konden de ontwerpers van de Diksmuidekaai aan hun tekentafels vergeten om een drainage te voorzien? Blunder nummer twee. De oude kade was louter een houten staketsel met een bakstenen muurtje erbovenop gemetst. Het grondwater van het achterliggende gebied had vrije baan richting Leie. De nieuwe kademuur daarentegen is een ondoorlaatbare constructie van beton en metaal die tot 13 m diep is gefundeerd en tot in de kleilaag reikt (zie figuur hieronder). Een drainage om het grondwater af te voeren is de evidentie zelf: zie algemene beginselen cursus waterbouwkunde.

De derde gaffel betreft het oude rioolstelsel onder het voetbalveld. Het is niet zo maar een riool, zo zal later blijken: het is de ruggengraat van de waterhuishouding van het Guldensporencollege. Dat in juni 1998 de aansluiting van die afvoer op de Leie werd afgebroken en kelders van het college en het Albertpark vol drek liepen, kon de ingenieurs van de Leiewerken en ’t stad geenszins verontrusten. ‘We zullen wel zien,’ luidde hun devies toen, en 20 jaar later ook nog.

Van dit oude rioolstelsel met onder andere aftakkingen naar de oude feestzaal, de sporthal, een speelplaats en enkele kelders van het Koning Albertpark bestaan geen plannen. Sinds het hoofdstuk ‘De riool van De Geest’ weten we: dit betekent gegarandeerd miserie. Een miserie die ondanks rechtbankprocedures en gerechtelijke expertises 20 jaar later nog altijd niet opgelost raakt. Integendeel, het gaat van kwaad naar erger. Het grote gelijk van enkele ego’s primeert op het gezond verstand en het algemeen belang.

Professor fiscaal recht Michel Maus over de nieuwste politieke Arco-deal die misschien weer de Europese toets niet zal doorstaan (DS 25/07/2018): ‘Die arrogantie vandaag -‘we doen dit en dan zien we later wel’ – is een aanfluiting van de rechtsstaat.’ Het zou evengoed een citaat kunnen zijn over de schadedossiers van de Leiewerken.

Geen zinnig mens kan nog volgen wat er in het Albertpark en op de collegecampus aan de hand is. Een beknopt chronologisch overzicht van de wateroverlast en zie ook link rioolschetsen:

• juni 1998: bij de afbraak van de oude Diksmuidekaai wordt per abuis de aansluiting van het centrale rioolstelsel van het college-Albertpark op de Leie vernield; vanuit de nabijgelegen rioolschouw wordt het rioolwater overgepompt naar de Kollegestraat
• 2003: het rioolwater wordt nu overgepompt en omgeleid naar de nieuwe collector in de Diksmuidekaai
• eind 2005: bij werken worden damplanken dwars door die omgeleide riool geslagen: kelders in Albertpark en college lopen vol rioolwater, alle tuinen staan blank
• 16 maart 2006: bewonersvergadering op het stadhuis
  17 maart-juni 2006: DVW pompt de rioolschouw leeg; tijdelijk geen wateroverlast meer
• juni 2006: Aquafin beveelt DVW en de stad om in dat rioolstelsel geen vuilwater meer te laten lozen; hemelwater mag blijkbaar wel nog
  juni 2006: DVW stopt met pompen uit de rioolschouw; sindsdien moet in het Albertpark onafgebroken (24/24, 7/7, jaar in jaar uit) terugstromend rioolwater van het college uit enkele kelders worden gepompt
• 2009: DVW voert in strijd met de regelgeving en zonder toestemming van Aquafin ingrepen uit aan riolen en collector van de Diksmuidekaai; gerechtsdeskundige Berlamont vertikt het om de materiële vaststellingen te doen
• januari 2010: gerechtsdeskundige formuleert enkel een oplossing voor het grondwaterprobleem en niet voor het dramatische rioolprobleem
• 2010: onze eigen expert stelt vast dat er toch nog steeds vuilwater in dat defecte rioolstelsel wordt geloosd
• 2013: rechtbank stelt DVW aansprakelijk voor grondwaterprobleem Albertpark
• juli 2015: bij de opstart van bouwwerven op college neemt het debiet terugstromend rioolwater naar het Albertpark fel toe en stijgt het grondwaterpeil fors; blijkbaar zijn afvoeren van een of meerdere werven op het oude rioolstelsel aangesloten
• april 2016: DVW legt geplande drainagewerken stil wegens mogelijke bodemvervuiling; DVW vraagt aan de rechter om het hele drainageproject definitief af te voeren
• januari 2017: Ovam adviseert na de eerste bodemanalyse gewoon verder de drainage aan te leggen omdat er weinig aan de hand is; DVW gaat er niet op in
• 2017-2018: de wateroverlast in het Albertpark wordt dramatisch: een eigenaar die dagelijks 40.000 l uit zijn kelder moet wegpompen, is geen uitzondering meer; zowel DVW als stad weigert te reageren op onze noodoproepen
• 4 januari 2018: onder druk van pers, sociale media en onze advocaat komt waarnemend burgemeester Wout Maddens toch ter plaatse; Maddens is daarmee, na Obama in 2014, de tweede politicus in 20 jaar tijd die het rampgebied bezoekt
• 21 september 2018: bodemanalysebureau Esher laat weten dat er van de bodem- en grondwatervervuiling weinig aan is